Schatkist vol verhalen: het bijzondere verhaal van Wilma van Tongeren

Het klinkt als een droom of iets uit een film. Je vindt een schatkist en achter die schatkist blijkt een bijzonder verhaal schuil te gaan. Je opent ‘m, kijkt erin en gaat op ontdekkingstocht. In de rubriek ‘Schatkist vol verhalen’ nemen onze collega’s jou mee in hun meest bijzondere ontdekking als informatiespecialist. Collega Wilma van Tongeren koos voor het wereldberoemde Beatles-jurkje.  

Je komt voor jouw werk op de meest bijzondere plekken. Kun je er een aantal noemen?  

‘’Ik werk nu toevallig op een hele bijzondere plek. Bij de gemeente Texel op Texel. Wat dit werk zo bijzonder maakt, is dat het op een van de Waddeneilanden is. Dat betekent dat er specifieke beleidsvelden zijn. Een stukje kust, duinen, onderwaterarcheologie. Zo is er een calamiteitenplan wat je moet doen als er een walvis is gestrand. Dat soort stukken vind je niet in de Randstad.’’ 

Hoelang ben je gemiddeld voor een opdracht op een locatie? 

‘’Dat verschilt echt per opdracht. Met de gemeente Texel is de afspraak gemaakt dat ik vier jaar lang, zeven weken per jaar, bij hen aan de slag ga. Die weken verspreid ik over het jaar. Vanuit DOXsupport krijg ik ruimhartig de gelegenheid om een hotel of B&B te kiezen. Dat is heel fijn, alleen heb ik het geluk dat ik een camper heb. Je ziet mij dus mooi op de camping staan en mijn lief gaat mee. Hoe leuk is dat?’’  

Ik kan mij zo voorstellen dat je ook veel bijzondere verhalen tegenkomt. Klopt dat?   

‘’Absoluut. Ik kan mij de opdracht bij de gemeente Enschede nog goed voor de geest halen. Samen met een aantal collega’s bewerkte ik de archieven van de Textielindustrie. Tot in de jaren ’60 floreerden de textielfabrieken in die regio, met drie grote families aan het roer. Zij gingen ook met elkaar trouwen om het fortuin in de familie te houden. Het was zo bijzonder wat hier allemaal naar boven kwam. Er waren veel papieren archiefstukken, maar ook voorwerpen. Dat noemen we corporele documenten. We moesten ter plekke bedenken hoe we dit allemaal gingen conserveren. Enkele voorwerpen kwamen uiteindelijk in het museum terecht.’’  

Wat maakt specifiek dit verhaal voor jou zo bijzonder?  

‘’Een van die voorwerpen was het Beatles-jurkje. Dat was een jurkje met een afbeelding van The Beatles erop, die je zelf in elkaar kon naaien. Je kunt wel raden dat dit jurkje enorm populair was bij de vrouwen. Zo populair zelfs dat het de wereld overging. Een slimme zet van een van die textieldirecteuren. En daar bleef het niet bij. Ze speelden ook goed in op de maanlanding in 1969. Ze maakten een korrelige zwart-witfoto van het tv-scherm op het moment dat Neil Armstrong de eerste stap op de maan zette. Die afbeelding bedrukten ze op lappen stof en zijn de hele wereld overgegaan. De fabriek heeft die lappen stof zelfs aangeboden aan de Amerikaanse president en de astronauten. En het leuke is: zij stuurden keurig een handgeschreven briefje terug. Dat briefje vonden wij in het archief.’’ 

Dit soort bijzondere verhalen ontdekken. Is dat een van de redenen dat je dit vak hebt gekozen?  

‘’Ik ben er eigenlijk puur toevallig ingerold. Toen ik veertig jaar geleden voor de keuze stond om een beroep te kiezen, wilde ik politieagente worden. Maar ik ben klein van stuk en voldeed daarom niet aan de lengte-eis. Op een gegeven moment kwam er een vacature vrij voor Documentair informatieverzorger. Ik had geen idee wat het was, maar het was een functie bij de politie, dus dacht ik: dat moet wel leuk zijn. Zo heb ik de eerste stappen in dit vakgebied gezet.’’  

Wat zou je zeggen tegen iemand die overweegt om ook informatiespecialist te worden?  

‘’Je moet heel zorgvuldig zijn en ook snappen waarom. Als je met geautomatiseerde systemen werkt, weet je dat de juiste schrijfwijze van een straatnaam belangrijk is. Typ je het fout, dan vind je de daaraan gerelateerde documenten nooit meer terug. Daarom is het belangrijk dat je in dit vakgebied een goed gevoel voor taal hebt.’’