Schatkist vol verhalen: het bijzondere verhaal van Harry Kranenkamp

Het klinkt als een droom of iets uit een film. Je vindt een schatkist en achter die schatkist blijkt een bijzonder verhaal schuil te gaan. Je opent ‘m, kijkt erin en gaat op ontdekkingstocht. In de rubriek ‘Schatkist vol verhalen’ nemen onze collega’s jou mee in hun meest bijzondere ontdekking als informatiespecialist. Directeur Harry Kranenkamp kon niet kiezen en zette daarom twee van zijn mooiste herinneringen op papier.  

Je komt voor jouw werk op de meest bijzondere plekken. Kun je er een aantal noemen?   

‘’Oh, zeker! Ik heb inmiddels bij wel 25 tot 30 gemeentes opdrachten uitgevoerd. Dan kom je heel wat mooie verhalen tegen kan ik je vertellen. Iedere gemeente is uniek en heeft zijn eigen cultuur en gewoonten. Dat is mooi om te zien. Maar ik heb onder andere bij de GGD gewerkt, de Regiopolitie, verschillende waterschappen en een aantal zelfstandige bestuursorganen, waaronder het Commissariaat voor de Media in Hilversum. Dat was een heel bijzondere opdracht.’’  

Kun je daar meer over vertellen?  

‘’Ik werkte nog geen jaar bij DOXsupport toen ik voor deze klus werd ingehuurd. De opdracht was bij het Commissariaat voor de Media in Hilversum. Ze waren gevestigd in twee statige villa’s en ik verving iemand die langdurig ziek was. Op mijn tweede dag viel ook de andere medewerker langdurig uit en was ik praktisch op mijzelf aangewezen. Een behoorlijke uitdaging, maar het kwam met wat hulp helemaal goed. Wat mij nog goed is bijgebleven waren de vieze, vochtige kelders onder de villa’s waar het archief was opgeslagen. Met spinnenwebben en al. Dat zou nu echt niet meer kunnen, haha! Uiteindelijk heb ik daar maar liefst drie jaar gewerkt en ook hun verhuizing naar hun nieuwe kantoor naast het Media Park begeleid.’’ 

Je wilde ook graag nog een ander mooi moment met ons delen.                                                            

‘’De vondst die ik samen met een collega deed bij de gemeente Zwijndrecht. Daar vonden wij een document uit de oorlog. De Duitsers wilden de rivier tussen Zwijndrecht en Dordrecht dempen en vervolgens omleggen. De reden wordt niet gegeven en niemand bleek van dit document op de hoogte te zijn. Het was dus een ware ontdekking.’’ 

Dit soort bijzondere verhalen ontdekken. Is dat een van de redenen dat je dit vak hebt gekozen? 

‘’Nou... ik heb dit vak niet bewust gekozen. Ik wilde eigenlijk treinmachinist worden, maar was nog te jong voor de opleiding. Via het arbeidsbureau kwam ik in 1980 uiteindelijk terecht bij het Ministerie van Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk werk. Daar deed ik vervolgens de basisopleiding voor informatiebeheer. Dat vond ik zo leuk dat ik in dit vakgebied ben gebleven. Het is veel dynamischer dan mensen weleens denken. Zeker bij een projectbureau als DOXsupport. Je komt bij zoveel verschillende organisaties en maakt zoveel mee. In mijn bijna 24 jaar bij DOXsupport heb ik nooit gedacht: ik wil ergens anders werken.’’ 

Wat zou je zeggen tegen iemand die overweegt om bij een projectbureau in dit vakgebied te werken?

‘’Het is fantastisch om te doen. Zeker als mensenmens. Je zit vaak aan hetzelfde bureau met de mensen die daar vast werken. Dat vind ik heel leuk. Je wordt (meestal) niet weggestopt in een kelder. 😉 Daarom is het wel belangrijk dat je communicatief vaardig bent en je jezelf kunt aanpassen aan de organisatie waar je bent. Natuurlijk is het reizen soms wel lastig, maar als de opdracht leuk is, maakt dat veel goed. En ondanks dat iedereen vaak bij een klant werkt, vormen de medewerkers onderling een hecht team. Zo hebben we tweemaandelijks een werkoverleg waarbij we lekker een hapje gaan eten. En eens per jaar gaan we een weekendje weg. Dan mogen ook de partners mee. Het is niet verplicht, maar altijd zo gezellig.’’